Is uw provincie onzichtbaar?
Is uw provincie onzichtbaar? Die stelling horen we de laatste weken te pas en te onpas in de media en in politiek Den Haag. Is deze mantra een selffulfilling prophecy of het excuus voor Haagse onmacht om tot Klimaatbeleid te komen? Want wie is onzichtbaar voor wie: de provincie voor Den Haag of Den Haag voor de provincie? Het Haagse antwoord is een ieder geval een zoektocht naar de ‘gewone’ burger. Wie is dat en waar woon die? Wie past in dat Haagse plaatje? Voelt u zich aangesproken? Bent u zo gewoontjes? Het heeft iets neerbuigends dat zoeken naar, alsof die burger hen nodig heeft. Het omgekeerde is echter het geval. Haagse politici hebben de burger nodig, want het gaat om de macht in de Eerste Kamer, noodzakelijk voor een zinnig Klimaatbeleid. Het is juist dat deel van de volksvertegenwoordiging, dat niet door het volk, de burger rechtstreeks kan worden gekozen en veelal onzichtbaar is.
Duurzaamheid onzichtbaar realisme
Tijdens haar zoektocht besefte Duurzaamplus dat duurzaamheid vier jaar geleken nog gezien werd als een links hobby. Van de toen gekozen gedeputeerden zijn de meeste, die duurzaamheid in de afgelopen college periode in hun portefeuille hadden, van progressieve signatuur: D’66, PvdA, GroenLinks of SP. De groene realisten. Hoe anders is het nu vier jaar later. Hun idealistisch realisme is nu gewoon. Er zijn harde politieke onderhandelingen gaande in de polder, want het gaat over big business! Klimaatverandering, energietransitie, plasticsoep, kringlooplandbouw zijn de onderwerpen die in Den Haag op tafel liggen. Waar het ècht over gaat en waar men oplossingen voor moet zoeken. Duurzaamplus sprak met vier gedeputeerde Staten: twee die lid zijn van Haagse oppositiepartijen: GroenLinks en SP en twee die lid zijn van regeringspartijen: ChristenUnie en VVD. Vier provincies die voor Den Haag ver weg zijn. Maar zoals de Drentse gedeputeerde Tjisse Stelpstra (CU) opmerkte: “Assen ligt net zo ver van Den Haag als Den Haag van Assen. Ik reis zeker een keer per week op en neer. Als ik de hele dag in een ministerie op zo’n kamertje zat en niet uit dat wereldje stapte, zou ik ook rare dingen verzinnen en op schrijven.”
Het kan wel in de provincie
Misschien onzichtbaar voor Randstad, niet voor de Groninger, Drent, Brabander of Limburger. Zij lossen het wel zelf op. In Groningen willen ze van het gas af, dus doen ze dat door hun eigen energie op te wekken en te beheren. Zo’n drang inspireert en levert zinvolle plannen. Wachten op Den Haag? Daar kan je lang op wachten, is hun ervaring. “Vier jaar geleden werd ik nog uitgelachen om mijn ambitie 21% duurzame energie in 2020 te willen opwekken. En nu samen met burgers, boeren en bedrijfsleven komen we in Groningen op 34%. Dus hoezo onzichtbaar en draagvlak creëren?” stelt Nienke Homan (GL) gedeputeerde Energietransitie en Milieu.
Gelijk speelveld onzichtbaar
Gedeputeerde Joost van den Akker ziet geen gelijk speelveld op het gebied van duurzame energieontwikkeling. “Limburg ligt niet aan zee en heeft daarmee een achterstand op regio’s aan zee, die windparken aanleggen en dikke kabels naar hun industrie en burgers leggen. Die regio’s hebben een grote voorsprong op Limburg om aan eisen van verduurzaming van de energie te voldoen. Wij willen dat deze duurzame energie voor dezelfde prijs naar Limburg komt.”
Ondernemend Brabant
Brabant loopt met haar natuurbeleid vooruit op de met de mond beleden goede groene en natuurlijke ambities van de Rijksoverheid. Met haar ondernemend natuurnetwerk weet zij toch de plannen voor de Ecologische Hoofdstructuur, die oorspronkelijk onder de verantwoordelijkheid van de rijksoverheid vielen, te realiseren. Dit ondanks het delegeren door de Rijksoverheid van deze taak aan de provincies met de helft van het bijbehorende budget. Het kan in Brabant wel met bijzondere constructies, waardoor boer, burger of bedrijf natuur duurzaam kunnen beheren of kopen.
Regionaal klimaatbeleid
Als je naar de ervaringen en plannen luistert van de gedeputeerden lossen de provincies de problemen op, onzichtbaar voor Den Haag. Zij doen dat college-breed, waarbij alle provinciale bestuurders verantwoordelijk zijn voor verduurzaming van hun portefeuille. Dat kan Den Haag niet nazeggen. Daar tafelen ze maar, praten en doen nog weinig duurzaam. De doeners wonen in de provincie, is de indruk die je krijgt bij het horen van de resultaten van de huidige gedeputeerden en hun plannen voor de volgende colleges van Gedeputeerde Staten (GS).
Désirée Crommelin
© duurzaamplus.nl
Geef een antwoord